Skyfall – recenzja

Ciekawe jak to jest gdy upada niebo… Zawsze lubiłam tytuły z bondowskiej kolekcji, ten zaciekawił mnie w szczególności. Za kamerą stanął jeden z lepszych wizjonerów Fabryki Snów – Sam Mendes więc była nadzieja, że cała historia nie zostanie spaprana. Kinomani napalili się na tę odsłonę jak szczerbaty na suchara, ja pozostałam racjonalistką, bez zbytniego podniecenia czekałam, aż film ukaże się w sieci. Ten czas w końcu nadszedł, a ja mogłam zobaczyć upadek i ponowne odrodzenie się Jamesa. Wszystko to, co pisali zagraniczni recenzenci było prawdą – film ten zamyka pewien etap i otwiera kolejny, nie wszystkim jednak przypadnie on do gustu. Ja jestem na tak, w końcu to James, a jak wiadomo, jemu wybacza się więcej niż innym. Poza tym ma licencję na zabijanie, więc nierozważnie byłoby pisać o nim jakieś paszkwile. To, że amerykańskie nastolatki nie wiedzą gdzie leży Polska nie oznacza, że 007 też. A skoro jeszcze nie śpieszno mi na tamten świat będzie to opowieść o pewniej nieprawdopodobnej przygodzie, która mimo swej absurdalności i niesamowitym wręcz zbiegom okoliczności przypadła mi do gustu.

House at the End of the Street – recenzja

Po prawie dwumiesięcznej nieobecności na blogu spowodowanej permanentnym brakiem czasu ( i świątecznym lenistwem ) postanowiłam znów zacząć zamieszczać recki. Trochę już stęskniłam się za pisaniem, poza tym nie obejrzałam w tym czasie zbyt wielu tytułów więc nie miałam za bardzo o czym pisać – to tak gwoli wyjaśnienia dla tych, którzy już zwątpili w mój powrót. Jako, że nastała zima, a co za tym idzie i pogoda nie nastraja do spacerów dla większości ludzi idealnym panaceum na nudę są filmy. Dla mnie również ( oraz seriale, które zaczęłam namiętnie oglądać ) więc mozolnie nadrabiam filmowe zaległości – przede mną jeszcze oscarowy czas, ale to zaliczę chyba dopiero na początku lutego – przy niektórych tworach made in Hollywood powstaną właśnie takie jak ta recenzje. A więc miłego czytania i witajcie z powrotem :)